જન્મદિવસની વધાઈ

ઘણી વખત લાગતું કે હું એમને બહુ મોટા અભિનેતા નથી માનતી એટલે એમની ફિલ્મો જોવી ઓછી ગમે છે. મારફાડ અને angry young man જેવી ફિલ્મોમાં અભિનય શું જોવાનો હોય? યા તો ગુંડા તત્વ યા તો પોલીસ…એ સિવાય શું બીજું કોઈ પાત્ર કેમ નહીં?

ટૂંકમાં, મને પોતાને પણ બહુ મોડી ખબર પડી કે ફિલ્મોમાં એમને કોઈ મારે, એમનું લોહી વહે, એમનાં આંસુ રેલાય, એમનું દિલ તૂટે કે એમનું મરણ થાય એ હું જોઈ શકતી ન હતી એટલે ઘણી ફિલ્મો મેં આજ સુધી જોઈ નથી… 🥰

વધતી વયને અનુરૂપ અને ક્યારેક experimental ફિલ્મો પર એમને જે ધ્યાન આપ્યું એ અદ્ભુત છે. ભલભલા કલાકારોને જ્યારે સારી સ્ક્રિપ્ટ, પાત્ર અને સંવાદોનાં ફાંફા પડ્યા ત્યારે એમની માટે ખાસ ભૂમિકા અને વાર્તાઓ બનવા શરૂ થયા. 🥰 અને એ પણ નાના, દાદા જેવા ચરિત્ર અભિનેતાને મળતા પાત્રથી સાવ વિપરીત.. ક્યારેક પિતા, ક્યારેક પ્રેમી તો ક્યારેક વકીલ. 😍 કેટલું વૈવિધ્ય!

Facebook પર જ્યારે એમની post પર લોકો એમને ટ્રોલ કરે કે એમની મજાક કરે ત્યારે મને જરાય ગમતું નથી. આપણી હેસિયત શું છે? આપણાં વડીલો 60 વર્ષે ઓટલો અને 80 વર્ષે ખાટલો પકડીને બેસી જાય છે ત્યારે આ વડીલ આર્થિક રીતે સદ્ધર હોવા છતાં પોતાને માટે નિવૃતિ નામની એક અવસ્થા એમણે નામશેષ કરી દીધી છે… આ લાલચ નહીં જીવંતતા છે. 😍 💐 ❤️

સોશિયલ મીડિયા પર દરેક ટોમ ડિક અને હેરી પોતાની જાતને ન્યાયાધીશ માને છે એવા માહોલમાં સંવેદનશીલ મુદ્દાઓ પર એમનું મૌન મને ખૂબ ગમે છે. આટલા મોટા વ્યક્તિ હોવા છતાં કોઈ વિવાદાસ્પદ ઘટના વિશે પોતાનો અભિપ્રાય આપવાનું ટાળવું બહુ મોટી પરિપક્વતા ગણાય એવું હું માનું છું.

એમનાં અદ્ભુત Ora તો દૂર બેઠા પણ અનુભવી શકાય છે પણ શકય હોય તો એકવાર એમને રૂબરૂ જોવા છે. મળવાની ઈચ્છા થોડી વધુ પડતી ગણાય!

અભિષેક બચ્ચન સાથે hand shake કર્યા ત્યારે હું બોલી હતી કે આ સ્પર્શ દ્વારા હું આખા બચ્ચન પરિવારને મળી રહી છું. 😍 ખાસ કરીને બચ્ચનસરને 🥰😍🙏🏾💐❤️

આ તો પ્રેમ છે…. પ્રેમ છે… પ્રેમ છે. Amitabh Bachchan

ગુરુમા : પ્રેમા અક્કા 😍

3 જૂને સાઉથથી મુંબઈની મુસાફરી  દરમ્યાન 59  વર્ષનાં પ્રેમા અક્કા સાથે વાત કરી રહી હતી. મારા માટે કોઈ કિન્નર સાથે વાત કરવાનો આ પહેલો અનુભવ હતો. પણ એ ખૂબ જ પ્રેમાળ અને વાચાળ હતા એટલે એમની દુનિયાના મેં એક નાનકડું ડોકિયું કરી લીધું.

☺️

પ્રેમા અક્કા પુરુષનાં શરીરમાં સ્ત્રી રૂપે વિકસી રહ્યા હતા. ધીમે ધીમે એમની શારીરિક અવઢવ અને વિડંબણા બહાર આવતી ગઈ તેમ તેમ ઘરમાં એમની સાથે અલગ અલગ રીતે વ્યવહાર થવો શરૂ થયો. છોકરીઓથી ઘેરાયેલા રહેવું, એમની સાથે જ રમવું અને સુરક્ષિત અનુભવવું આ બધુ અક્કા માટે સામાન્ય હતું પણ ઘરનાં લોકો માટે અસહ્ય અને અસામાન્ય હતું. પ્રેમથી, સમજાવીને, પટાવીને થાક્યા પછી મારપીટ શરૂ થઈ. ખાવાનું ન આપે, પૂરી રાખે એવું બધુ રોજેરોજ થવાનું શરૂ થયું. અંતે પોતાનાં શારીરિક અને માનસિક પરિતાપથી એ ખુદ ત્રાસી ચૂક્યા હતા. છોકરા જેવું એમને feel થતું જ નહીં. છોકરીનાં કપડાં પહેરવા, લાલી લિપસ્ટિક કરવા એ જ એમને ગમતું. અંતે
10 વર્ષની ઉંમરે બાપનાં સખત મારથી કંટાળી મુંબઈ ભાગી ગયા. અક્કા કહે છે કે હું મુંબઈ રેલવે સ્ટેશન પર ઉતરી ત્યારે આટલા બધા લોકો જોઈને હેબતાઈ ગઈ હતી. નાનકડા ગામમાંથી અચાનક માણસોનો સમુદ્ર! પણ એમનાં સદ્ભાગ્યે કિન્નર સમાજનાં એક સભ્યનાં હાથમાં એ આવી ગયા. અને મંદિરમાં રહેવાનું મળી ગયું. વધુ સદ્ભાગ્ય એટલા માટે કે સુંદર ચહેરો અને પાતળું શરીર હોવા છતાં કોઈ ખોટા હાથમાં કે ખોટી હાલતમાં ન પહોંચ્યા પણ ગુરુ માતાનાં ખાસ બની ગયા. ગુરુ જ્યાં જાય ત્યાં એમની પાછળ જવાનું, એમની ચીજો ઊંચકવાની, સાંભળવાની વગેરે વગેરે જેવા કામ એમને મળી ગયા પણ હવે કોઈ torture ન હતું. એમની સ્થિતિ સમજે એવા લોકો એમને મળી ગયા. તાળી કેવી રીતે પાડવાથી વધુ અવાજ થાય એ શીખવાથી માંડી સ્વાદિષ્ટ રસોઈ બનાવવા સુધી એ નિપુણ બની ગયા.

ગામનાં લોકોની અવરજવર રહેતી એટલે માબાપને ઠેકાણું તો મળી ગયું પણ હજી સ્વીકારવા જેટલો સ્વાભાવિક સમય આવ્યો ન હતો. લગભગ 12 વર્ષ પછી એમનાં બનેવી આવીને મળી ગયા. 22 વર્ષનાં અક્કા એક સામાન્ય, સુંદર યુવતી જેવા લાગતા હતા. અમે એમનો એ સમયનો ફોટો જોયો. 😍 ઘણા સારા features અને સપ્રમાણ બાંધો. 😍

કિન્નર સમાજ સામાન્ય રીતે એક જ વિસ્તારમા પોતાનું રહેઠાણ બનાવે છે. ગુરુમા પોતાનાં ચેલાઓને નાણાંકીય આયોજન ખૂબ સરસ શીખવે છે. ગુરુ માતા સાથે રહીને અક્કાએ પોતાની એક અલગ બચત કરી હતી જે એમનાં પહેરવેશ અને ઘરેણાં પરથી કોઈ પણ સમજી શકે. અમે મળ્યા ત્યારે પણ એમણે 30000 ની તો કડા જેવી પાયલ પહેરી હતી. બનેવી જોઉં ગયા કે બધુ સેટ છે એટલે  ઘરવાળા સાથે મીટિંગ કરી અક્કાને બોલાવ્યા. આવતા જતાં થયા ત્યારે સમજ પડી કે મિલકતમાં ભાગ ન પડાવે એટલે સહી સિક્કા કરાવવા બોલાવતા હતા. 😕

અત્યારે પ્રેમા અક્કા ખુદ 7 ચેલાનાં ગુરુ છે. બચતમાંથી ખરીદેલી  3 ઝૂંપડી બિલ્ડરને વેચી તો ત્રણ રૂમ મળ્યા. 50 50 લાખમાં 2 રૂમ (અહીં ફ્લેટ કે ઘરને રૂમ કહે છે) વેચીને ગામમાં જમીન અને ઘર બનાવ્યા. જેથી સગાઓને સંબંધ રાખવાની થોડી લાલચ રહે. 😣 ઘરેણાં પહેર્યા વગર જાય તો સગા સંબંધી પણ પાણીનો ગ્લાસ આપતા નહોતા.. અહીં એક રૂમ છે જેમાં એ રહે છે. ચેલાઓ અઠવાડીયે 500 /1000 આપી જાય. એમના પછી એમના ચેલા એમની અંતિમ ક્રિયા સારી રીતે કરે એટલે એ રૂમ, પાંચ લાખ રોકડા અને 20 તોલા સોનું રાખવું પડે…કિન્નર ઉમરલાયક હોય તો દફનાવી દે છે અને નાનું મરણ હોય તો અગ્નિસંસ્કાર કરે છે. (રાતે દફનાવી દે છે એ વાત ખોટી છે. અક્કા કહે છે કે અમે પણ ઈન્સાન છીએ ઈજ્જતથી અંતિમ વિધિ થાય છે.)

એમણે એક દીકરીને દત્તક લીધી છે. એનો સંપૂર્ણ ખર્ચો ઉઠાવે છે. એ mature થઈ (પહેલી વાર પિરિયડ આવે ત્યારે સાઉથમાં લગ્ન જેવો પ્રસંગ થાય છે. જમણવાર થાય છે.) ત્યારે ઘણો ખર્ચ કરી લોકોને જમાડ્યા હતા… ભાઈનાં દીકરાને લાખો રૃપિયા ખર્ચીને ભણાવે છે. એમને કોઈ પાસેથી કોઈ અપેક્ષા નથી. સોનાની છ બંગડી ગીરવે મૂકવા ભાઈને આપીને આવ્યા છે. ગામનાં ઘરમાં ગાય છે.. થોડી જમીન પર ખેતી કરાવે છે. ગામ જાય ત્યારે પોતાનાં ઘરમાં જ રહે છે. કોઈ પાસે આજ સુધી એક રૂપિયો માંગ્યો નથી.

અમે સવાલો પર સવાલ કરતાં રહ્યાં અને એમણે દિલ ખોલીને જવાબ આપ્યા. અમે 2 જૂન.. રાજકુમારનો જન્મ દિવસ ટ્રેનમાં મુસાફરી દરમિયાન ઉજવ્યો. ઘરેથી લાવેલા કેક બધાને આપ્યો અને બધાએ એમનાં માટે ગીત ગાયું. અમે અક્કા સાથે અમારું જમવાનું શેર કર્યું. અક્કાનું ખૂબ જ ટેસ્ટી ટિફિન અમે ખાધું. 😍 અમારી સાથે રહેલા મુસાફરો પણ એટલું સરસ રીતે ભળી ગયા હતા એટલે અક્કા ખૂબ ખુલી રહ્યા હતા. અમારા પૂછ્યા પહેલા વાતો કરતા રહ્યા.

આ અંગે મેં ફેસબુક પોસ્ટ મૂકી એટલે એક મિત્રે થોડા સવાલો પૂછવા આગ્રહ કર્યો. અક્કા આરામ કરીને ઉઠયા પછી અમે વાતોનો બીજો દોર શરૂ કર્યો.

એમણે કીધું કે અલગ અલગ ગ્રૂપ હોય છે. એ મુજબ નિયમો હોય છે. કિન્નરો પણ ધર્મ બદલે છે.. એટલે એમનું ગ્રુપ પણ બદલાઈ જાય છે.

મેં પૂછયું કે કિન્નર કોની સાથે લગ્ન કરે છે કે માંગ ભરે છે? એમણે કહ્યું કે અમારી શારીરિક સ્થિતિ એવી હોતી જ નથી કે અમે લગ્નને લાયક હોઈએ. શોખ અને ફેશનથી સેંથો પૂરે છે. આ વાત થયા પછી મને સંકોચ થયો કે હું એમને પૂછું કે તમારૂ શારીરિક શોષણ થયું હતું કે નહીં.

એમનાં કહેવા પ્રમાણે આમ તો કોઈ કિન્નર પોતાનાં ગ્રુપ સાથે બળવો કરે જ નહીં પણ તોય જરાક આડું અવળું જાય તો ધોલધપાટ કરી મગજ ઠેકાણે લાવી દઈએ. પણ જો વાત વધી જાય તો 25 પૈસાનો સિક્કો ગરમ કરી એનાં કપાળ પર ડામ આપી દેવાય છે… જે તે વિસ્તારમાં કોઈ બીજી ગેંગ એમનો સ્વીકાર કરે એ અશકય છે. ગદ્દાર છે એ એનાં કપાળ પર છપાઈ જાય છે. મુંબઇ વિસ્તારમાં આવું બન્યું હોય તો તરત ખબર મળી જાય છે કે કોણ ક્યાં ગયું છે. અંતે દિલ્હી બાજુ જાય તો કદાચ ઠેકાણે પડે પણ આવી સ્થિતિ સામાન્ય રીતે ઉભી થતી નથી. પરિવારથી દૂર પરિવાર મળે તો સમાધાન કરીને પણ લોકો જળવાઈ રહે છે. સંપથી રહે છે.

અક્કાનું મુખ્ય કામ ઢોલ વગાડવાનું છે. બાળક જન્મે ત્યારે 31000 થી બોલી શરૂ થાય છે. અને જે રકમ મળે એમાં મોટો હિસ્સો ગુરુનો હોય છે પણ એ રકમ ગુરુમા પોતાનાં શિષ્યો માટે ખર્ચી નાખે છે. અક્કા 50 કિલો નાની ડૂંગળી લઈ આવ્યા હતા. બે દિવસમાં બધા શિષ્યો અમારી માટે શું લાવ્યા એમ પૂછતાં આવી જશે અને બઘુ અઠવાડીયામાં ખતમ થઈ જશે. ❤️ કુટુંબની ભાવના ઘણી પ્રબળ હોય છે.

કહે છે કે વગર માંગે જો એમનાં આશિર્વાદ મળી જાય તો બેડો પાર થઈ જાય છે. રાજકુમારનાં જન્મદિવસનાં ગીત વખતે એમણે દૂર બેસી દુખણાં લીધા હતા. અમારા બાળકોનાં ફોટા જોઈને એમને પણ આશીર્વાદ આપ્યા. મારી દીકરી દીકરાની મા બનશે એવું કીધું અને દીકરો પૈસા કમાશે એવું કીધું. ☺️

અમારું સ્ટેશન નજીક આવ્યું એટલે અમે અમુક રકમ એમનાં હાથમાં મૂકી… એમણે જરાક ખચકાઈ એનો સ્વીકાર કર્યો. પછી આશીર્વાદ આપ્યા અને બે મિનિટ કંઈક વિચારી એક ચોળાયેલી નોટ મૂઠીમાં ભરી રાજકુમારને આપી દીધી. અમે એમ જ મૂકી દીધી. આગળ દરવાજા પાસે ઉભેલી એક વ્યક્તિએ કહ્યું કે દસ હોય કે સો આ રકમ વાપરતા નહીં. તમારા પર્સ કે કબાટમાં રાખજો. બરકત આવશે.

આ બધી માન્યતાઓ સાચી છે કે નહીં એ ખબર નથી. શકય છે જે વ્યક્તિ ઈશ્વર, દુનિયા અને પોતાનાં શરીરથી નાખુશ, નિરાશ હોય એ ખુશીથી કંઈક આપે તો એ ઉગી નીકળતું હોય. ☺️

પણ અમે તો જાણે સાવ અજાણી દુનિયામાં ફરી આવ્યા હોઈએ એવું લાગ્યું. ફોન નંબરની આપલે કરી હતી એટલે હજી એમનાં audio msg આવ્યા કરે છે. દરેક વખતે શુભેચ્છા પાઠવતા રહે છે. એમનું સરનામું અમારી પાસે છે એટલે મુલાકાત પણ સંભવ છે.

ઈશ્વર એમને ખુશ રાખે. 😍

આશા નિરાશા

જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ કોઈ ખાસ બાબતે ખૂબ જ હોંશિયાર સાબિત થાય છે ત્યારે લોકોની અપેક્ષા એની તરફ સતત વધતી રહે છે અને એટલે એ સતત એક તાણ અનુભવે છે. પોતાની જાતને વધુને વધુ સફળ અને ઉત્તમ સાબિત કરવાની મથામણ એને ચેનથી જીવવા નથી દેતી. નિષ્ફળ થઈશ તો લોકો શું કહેશે એની ચિંતા સતત રહ્યા કરતી હોય છે. ક્યારેય પહોંચી ન શકે એવા પડકારો લીધા કરે, પોતે જ પોતાને overrate કર્યા કરે છે અને અંતે હારી તેવા સંજોગોમાં લોકો સામે પોતાની છબી ઝાંખી ન પડે, લોકોનો સામનો ન કરવો પડે એટલે કોઈ નબળો નિર્ણય પણ લઈ લે છે.

એમાંય આ આભાસી દુનિયામાં લોકો કોઈની નાની એવી સિદ્ધિને પણ એટલી બિરદાવી દે છે કે એ આપોઆપ મસમોટી લાગવા માંડે છે. અને પછી અપેક્ષા, ઈચ્છા અને એષણાનો ખેલ શરૂ થાય છે.

આવા સમયે એક નાનકડો બ્રેક લઈ લેવો વધુ ઉચિત છે. જેથી પોતે હળવાશ અનુભવે અને કોઈ પણ સ્પર્ધાત્મક તાણ વગર આરામથી જીવી શકે.

સફળતા અને નિષ્ફળતા બેય પ્રાસંગિક હોય છે. કોઈ પણ સિદ્ધિ સમય જતાં લોકમાનસમાંથી ભુલાઈ જતી હોય છે. આમેય ટોળાની યથાશક્તિ ઘણી નબળી હોય છે.

પોતાની ક્ષમતા વિશે જાગૃત રહેનાર નિષ્ફળતા અને ઉદાસીથી બચી જાય છે.

પોતાને underestimate તો ન જ કરાય પણ સાથે overestimate પણ કરવા જેવું નથી.

— નીવારોઝીન રાજકુમાર

દક્ષિણની ફિલ્મનો ઉપહાસ

સાઉથની દરેક બાબત વિશે લોકોને ઉપહાસ કરવાનો હોય છે. હોટેલમાં ઇડલી દોસા (ઢોંસા 😆) ખાતા ખાતા..

ફિલ્મો અવાસ્તવિક છે એવું કહેતા હોય છે પણ સૌથી વધુ રીમેક દક્ષિણની ફિલ્મોની હોય છે… ભારોભાર મારપીટ સાથે છલોછલ સંવેદના અને વાર્તાતત્ત્વ પણ ત્યાં જ જોવા મળે છે. બંગાળ અને સાઉથ લાગણી નીચોવી નાખે એવી ફિલ્મો બનાવે છે પણ સાઉથમાં કલાકારો દેવની જેમ પૂજાય છે. અને ઇકોનોમીની દ્રષ્ટિએ જોઈએ તો પણ આ એક અત્યંત સફળ બજાર છે. 👌

આ puspa જ જોઈ લો… આવો કોઈ ક્રેઝ ઝાઝી ફિલ્મોનો જોયો નથી. માર્કેટીંગ કહો કે ગમે તે લોકો પગ ઢસડતા થઈ ગયા છે. 😅 હીરો નકરી મજૂરી કરે, નાનકડા ગામમાં રહે અને આગળ જાય છતાં પોતાનો પહેરવેશ (લુંગી 😆) અને ખોરાકમાં કોઈ ફેરબદલ ન કરે. હિરોઈન પણ ગજરા અને half સાડી પહેરી સંસ્કૃતિને જાળવે અને ફેશન તરીકે ફેલાવે 🥰❤️

હું તો એ મંદિર અને ફૂલોનાં પ્રદેશ પર મોહી છું. 💐

ત્યાંનાં એક જણ સહિત ❤️

સાઉથ ઈન્ડિયનની પત્ની છું ત્યાંનાં કલ્ચરને પણ પ્રેમ કરું છું. 💐

આપણી ફિલ્મો ઘાઘરા અને ચોયણામાંથી જરૂર નીકળી પણ બહુ ઓછા કલાકારો પ્રાદેશિક બોલી બોલી શકે છે. ચીપી ચીપીને બોલાતું ગુજરાતી સારું લાગે છે પણ કોઈ ખાસ પ્રદેશનો પ્રભાવ બતાવવામાં નબળુ પડે છે. નામ નહીં આપું… પણ ગામડાનું વાતાવરણ દેખાડતી ઘણી ફિલ્મોમાં કલાકારોને ત્યાંનું બોલવામાં ફાંફા થતાં જોયા છે.. 😢 આપણને સ્પર્શે જ નહીં. મરાઠી, બંગાળી, દક્ષિણની ફિલ્મોમાં ડ્રેસ, બોલી તો ઠીક ઘર અને ફર્નિચર પણ એમની સંસ્કૃતિ અનુસાર હોય છે. Sairat નામની મરાઠી ફિલ્મ મેં જોઈ હતી. અલગ જ મરાઠી, લહેકો અને રીતભાત… અદ્ભુત!

હું તો જ્યારે મારું કાઠિયાવાડ મીસ કરું ત્યારે વીજુડીનાં વિડિઓ જોઉં છું. પુરુષ સાડી પહેરીને તળપતીમાં ઝીંકે છે… 🥰 Body language જુઓ, વાતચીતની રીત, ભાષા જુઓ.. કશું ફેબ્રિકેટેડ ન લાગે. પારુ અને ગુરુ અને એક મહેસાણી બોલી વાળો video પણ મજા કરાવે છે…સાચા કલાકારો આ છે જે ભાષા અને બોલીને જીવંત રાખે છે.

અઘરો મોકો

ઊંઘરેંટી આંખે બારીમાંથી બહાર જોયું. એ સાચું હતું કે સ્વપ્ન? એક તરંગી વિચાર ઉપસી આવ્યો. એક મોટી આળસ મરડી અને વિચાર્યું ‘આજે ઉજાસભર્યો દિવસ છે પણ ધોધમાર વરસાદ આવે તો?’ આંખો બંધ કરી પડ્યો રહ્યો. અભાવોભરી જિંદગી બદલ ભગવાન સાથેની તમામ દલીલો એને યાદ આવી.

અચંબાથી એ ઊભો થઈ ગયો. બહાર અચાનક વાદળોનો ગડગડાટ શરૂ થયો હતો. ‘ઓ માય ગોડ, આજે હું ભગવાન!.’

બે બે પગથિયા ટપતો, ઉતરતો એ લકવાગ્રસ્ત દાદાના રૂમ તરફ ઘસી ગયો. જો કે ઉપર બેઠા એ દાદાને બેઠા કરી શક્યો હોત. ‘ઓહ’, ‘હવે ભગવાન તું આમને લઈ લે. નથી મારાથી જોવાતું કે નથી સેવા થતી.’ દાદીનું મન વાંચતા એ ચકિત થઈ ગયો. દેવામાં ડૂબેલા પપ્પા અને ઘરમાં મરણ થાય તો બહેનનું લેવાયેલું લગ્ન અટકી જશે એવી ચિંતા કરતી મમ્મી બધાનાં વિચારો ટકરાતા હતાં.

‘ભગવાન તરીકે હું શું કરું?’ વિચારતો એ પોતું મારતી કામવાળી તરફ જોઈ રહ્યો.’ આવા બધા લોકોને અમીર બનાવી દઉં? પણ તો મમ્મીને મદદ કોણ કરશે?’ ગૂંચ વધી રહી હતી. #નીવારોઝીન #રાજકુમાર

નાસ્તાની પ્લેટમાં રોજ નવી વાનગી હોવી જોઈએ એવું વિચાર્યું. ‘આ ખાખરાને કારણે કોઈને જીમમાં નથી જવું પડતું.’ મમ્મીનો અવાજ કાને પડ્યો.આર્થિક સંકડામણ સામે કેવું આશ્વાસન!

કમનીય નયના યાદ આવી અને લગ્ન કરવાની ઉતાવળ, ઉત્તેજના સાથે નિરાશા વ્યાપી ગઈ. સાવ ધૂળ જેવી નોકરી એને લાયક મૂરતિયો ક્યાં બનવા દે છે! બાકી  માબાપને મનાવી ન લઉં! પણ આ શું? તત્કાળ લગ્ન માટે દબાણ કરતી નયના તો અન્યથી ગર્ભવતી છે!

ભગવાન બનીને દેશ અને દુનિયામાં ઝપાટાબંધ સુધારો લાવવા તડપતો આદર્શ આજે એનાં પોતાનાં ઘરની અને જીવનની સ્થિતિ જોઈ સૂન્ન હતો. એની આજુબાજુ રહેલા બધાં જ લોકોનાં વર્તન અને સંજોગો સમજી રહ્યો હતો. સાચે જ ઈશ્વર બની કોઈનો ન્યાય કરવાનો નિર્ણય ખરેખર આકરો લાગ્યો.

આમ તો હતાશા, નિરાશા,આશા, ઉત્સાહ જેવી બધી જ લાગણીઓનાં ઝંઝાવાત વચ્ચે એક આખો દિવસ વીતી જશે.

મોડી રાતે ઈશ્વર પાસે કબૂલ કરવું કે ઈશ્વર બનવું આકરું અને અઘરું છે કે પછી બચેલા સમયમાં સાચે જ ઈશ્વર બની નિર્ણયો લઈ લેવા?

એણે એની ઈચ્છાઓની યાદી બનાવી દિવાલ ઘડિયાળ સામે સજળ આંખે જોયું.  મોટો કાંટો નાના કાંટાને ભેટવા ઘસી રહ્યો હતો.

— નીવારોઝીન રાજકુમાર

બટકણી સમજણ

આપણે ત્યાં સંબંધો બંધન જેવા છે. તસુભાર લાગણી ન હોય તોય વેંઢાર્યા કરવાનું. શોભાનાં પૂછડાં જેવા !!! સાવ નકામાં હોય તોય ચોંટાડીને ફર્યા કરવાનું. All is well એમ દેખાડ્યા કરવાનું. ઘણી વાર લોકલાજે જે નથી એ દેખાડ્યા કરવાનું.

અને જો સંબંધ જાહેરમાં તૂટે તો તો ખલાસ.. ! લોકોને જોણું થાય જ !!! વીતેલી બધી સારી પળો પર કડવાશનો લેપ મરતા સુધી લગાડ્યા કરવાનો.

સંબંધોમાં લાગણી ન રહે એટલે કાંઈ માણસ લાગણીહીન નથી થઈ જતો પણ એક ગરિમાપૂર્ણ વર્તનની અપેક્ષા તો રાખવાની જ નહી. સારું ન બોલી શકો તો ખરાબ બોલવું પણ જરુરી નથી જ. પણ કડવાશ સતત ઉલેચાતી રહે છે.અરે, કશું જતું કરવાનું જ નહી. સામાવાળાને ઉતારી પાડવાનો એક મોકો છોડવાનો નહી. હું વિચારું એ જ તમે વિચારો એ જ સાચો સંબંધ… બાકી બધુ ફોક !!! મારા અલગ વિચારો હોઈ જ ન શકે ! આવું જડબેસલાક બંધન એટલે સંબંધ… આ આપણી સંસ્કૃત સમાજની વ્યાખ્યા છે.

હું પણ આ જ સમાજની વ્યક્તિ છું. 😏

— નીવારોઝીન રાજકુમાર

શ્રધ્ધા

કડક અને ક્રાંતિકારી આધુનિક શિક્ષકાની છાપ નીચે સળવળાટે ચડેલી એની લાગણી આજે કૂદકો મારી બહાર આવી રહી હતી.

ઘણા દિવસ પછી આજે એ વાતોકડી સ્કૂલે આવી હતી.

“બેન, એને ખબર નથી પાડવી. શકિત હશે ત્યાં સુધી એ આવશે. જીવનનો આનંદ અમે વહેલો વિખેરવા માંગતા નથી”તાકિદભરી વિનંતી તો પંદર દિવસથી હતી.

“તમે અંધશ્રધ્ધાનો પાઠ ભણાવ્યો હતો. પણ બેન, મમ્મી કેટલાય મંદિરે લઈ જાય છે. છાનામાના આ દોરો હું કાઢી નાખીશ હો”.

“ના ના , રહેવા દેજે. તારી મમ્મીને દુ:ખ થશે.” આટલું તો જીજ્ઞા માંડ બોલી શકી. મેદાનમાં દોડી જતી અનુરાધાને એ રોકી પણ ન શકી.

પંદર મિનીટ પછી સાવ સફેદ પડી ગયેલી હાંફતી,ફસકાઈ પડી.

બ્લડ કેન્સર….

કાન ફાડી નાખતા એમ્યુલન્સનાં અવાજો, નર્સો-ડોક્ટરોની દોડાદોડ, મશીનોનાં ધડકારા વચ્ચે દમ તોડી દેતા મોટાભાઈ અને સ્તબ્ધ માતાપિતા, વિધવા ભાભી અને બાપવિહોણી બનેલી બે બાળકીઓ …

જીજ્ઞાએ ઘરમંદિરને અને મનની પીડાને તાળામાં કેદ કરી દીધા હતા…

અચાનક જીજ્ઞા એક ઝાટકા સાથે ઉભી થઈ …

ઘરનાં સભ્યોનાં આશ્ચર્ય વચ્ચે ઘંટારવ ગુંજી ઉઠ્યો.

— નીવારોઝીન રાજકુમાર

મકબરો

‘આંગળા કપાયાનો ઘરવ નહોતો તને? 

અરે ,જહાંપનાહનાં જલ્લાદની અવાજમાં મને ભીનાશ કેમ લાગી?

બેગમની યાદમાં દિવસ રાત બેચેન સાહેબે આલમે મને દિવસ રાત આરસ ટાંકવાનો સરપાવ આપી દીધો હતો. પણ આંગળા વગરનો કારીગર દીકરાને કારીગરી ન શીખવી શકે?

મારા દડતા પડતા મસ્તકમાંથી લોહીનું ટીપું આંખોમાં અંજાઈ ગયું અને સામે ઉભેલું આખું સંગેમરમર લાલઘૂમ થઈ ગયું…

આ બધુ જોઈ રહેલા મારા દિકરાનો તંગ ચહેરો પણ .

એની વળી ગયેલી એ મૂઠ્ઠી  ઓહ, હું એને કેવી રીતે કહું કે ઉમદા અને સાચો કલાકાર કયારેય બદલો ન લઈ શકે.

— નીવારોઝીન રાજકુમાર  

રીહેબીલીટેશન

મારિયા આજે સખ્ત ચિંતામાં હતી.

આજે છેલ્લા ત્રણ મહિનાનાં હોસ્પિટલવાસનો છેલ્લો દિવસ હતો. જિંદગીને નવેસરથી ગોઠવવા એના મનમાં ગોઠવણ ચાલ્યા કરતી.

“દીકરી  હવે આપણે અહીંથી જઈશું.” એ સામાન પેક કરતી રહેતી.
“મારી ચીજો અહીં જ રહેવા દે”

હવે રીહેબીલીટેશન સેન્ટરમાં મસ્તીથી ફરી વળતી સ્ટેફી અહીંથી જવા ક્યાં તૈયાર હતી !

“ડોક્ટર, હવે શું થશે ? ત્યાં કશું થશે તો હું કેવી રીતે મેનેજ કરીશ ?” આંખો વહી જ નીકળતી.

“મેમ, ફિકર ન કરો. આ હંગામી અવલંબન છે. નવા વાતાવરણમાં એ જલ્દી સેટ થઇ જશે.” ડોકટર જોયને પોતાના શબ્દો જ ખોખલા લાગી રહ્યા હતા.

નવા આવેલા જોયને દર્દી સાથે નિકટતા બદલ સીનીયર વઢતા.

રાતે પેક થયેલી બેગ સવારે સ્ટેફી ખાલી કરી દેતી. “નહી જ આવું”

પાગલપનના હુમલા પછી તત્કાળ દવાખાને પહોંચેલી સ્ટેફી સારવાર અને થોડી અંગત કાળજીથી જલ્દી ઠીક  થઇ ગઈ હતી. પણ અહીં એને ડોકટર જોયની માયા લાગી ગઈ હતી. 

ટ્રેનમાં બેઠેલી મારિયાનાં મનમાં ઘણી દ્વિધાઓ હતી. તો સ્ટેફી આવનારા સોનેરી દિવસોની કલ્પનામાં હતી.

“તો તમે હવે જલ્દી આવી જજો. ત્યાં પણ હોસ્પિટલ છે ” પ્રેમાળ નજરે જોય સામે એ તાકી રહી.

સતત સમજાવટ અને અનેક વચનો પછી સ્ટેફી જવા તૈયાર થઈ હતી.
એક હળવા ધક્કા સાથે ટ્રેન ઉપડી .

જોયથી એના ગાલે અવશપણે અછડતો સ્પર્શ થઇ ગયો .

કદાચ છેલ્લી વાર.

— નીવારોઝીન રાજકુમાર

છઠ્ઠી ઇન્દ્રિય

મયુરીની કચકચ આજે પણ ચાલુ જ હતી.ઈશાન પાસે એનાં સવાલોનાં જવાબ પણ કયાં હતા! “વીક એન્ડ એટલે આપણું ઘર અનાથાશ્રમ બની જાય. હું જોબ નથી કરતી એનો અર્થ તમે એ કરો છો કે મને વેકેશન કે આરામ ન જોઈએ?” મળતાવડા ઈશાનને પણ સમજ પડતી હતી કે હવે એક નાનકડું વેકેશન પોતે લેવું જોઈશે. બધા મિત્રદંપતીઓનાં બાળકો માટે  આ ઘર એટલે મોકળાશ હતી.

“હું તો તમારી સાથે વેકેશનમાં પણ આવીશ” ખુશ્બુ બીજા બાળકો સામે કયારેક જીદ્દી પણ લાગતી. કોઈનાં ઘરે તો એ જશે જ નહી એ ખાતરી હતી. અંતે મયુરીની સખી શીલા એના પતિ સાથે રહેવા આવે એવી યોજના પછી બંને ખુશીથી વેકેશન માટે નીકળી શક્યા. ‘એ અંકલ મને નથી ગમતા’ની રોકકળ તો નાટકનાં નામે કયાંય દબાઈ ગઈ હતી.

અચાનક થયેલી વાવાઝોડાની આગાહીએ વેકેશન સંકોરી નાખ્યું. મયુરી આખા રસ્તે નારાજ રહી. પહોંચતા જ ભટકાતા દરવાજા જોઈ બંનેનાં એક આશંકા ઘેરી વળી. ઇશાન દોડી ગયો.

ઈશાન રુમની બહાર આવ્યો ત્યારે આઘાતથી ગાંડા જેવો થઈ ગયેલો.. સ્તબ્ધ મયુરી અને જોબ પરથી આવેલ શીલા પોક મૂકીને રડી પડ્યા. દગો તો બેય સાથે થયો હતો ને… એકની છઠ્ઠી ઈન્દ્રીયે કર્યો તો બીજીનાં પતિ પરનાં અતિ ભરોસાએ!

ફકત અઠવાડિયામાં છાપા અને ન્યુઝ ચેનલોએ ન્યાયતંત્રની ઝડપી કામગીરીને બીરદાવી અને ખુશ્બુની ઉદાસ ખુશ્બુ આખા ઘરમાં ફરી વળી.

— નીવારોઝીન રાજકુમાર